Joep wat leuk dat jij ook aan ethiek doet!
Eigenlijk zijn we soort collega’s. We denken allebei na over nieuwe technologieën en wat dat doet met onze samenleving. Over mens en machine. Alleen jij bedient met jouw verhaal en beelden een miljoenenpubliek. Ik draai mijn verhaal af voor handjevol testosteron gedreven slapende biologie studenten. Wat maakt het uit?
Het grote verschil is dat ik mijn studenten uitdaag om bij alles wat ze straks doen, als ze als bioloog aan het werk gaan, expliciet te maken wat de ethische uitgangspunten zijn. Jij vraagt ze eigenlijk om het tegenovergestelde te doen. Mijn studenten, dat zijn de jongens en meisjes die straks mensen gaan klonen, of een nieuwe medicijn tegen ebola gaan ontwikkelen. Of die die superkoe van jou gaan maken. Het is toch wel fijn als die iets weten over intrinsieke waarde van mensen en dieren of rechtvaardigheid.
Maar dat is niet wat jij doet. Jij laat zien wat je krijgt, als je in deze tijd, in deze wereld de ethiek weglaat. Misschien wil je een keer gastcollege komen geven. Dat snappen die studenten ten minste waarom het zo belangrijk is dat we wat aan ethiek doen.
Ik hou wel van geëngageerde kunst. Dat gaat tenminste ergens over. Dan ben je maatschappelijk betrokken. Het zijn niet de minste onderwerpen waar jij je mee bezighoud. Overbevolking, schaarste, dat soort narigheid. Probeer daar maar eens iets zinnig over te zeggen.
Ik kan dat niet. Ik krijg meteen ruzie met de paus, want ik geloof in voorbehoedmiddelen en seksuele voorlichting. Dat kan tegenwoordig niet meer. Ik zoek graag preventieve oplossingen. Liever voorkomen dan genezen.
Jij staat daar anders in Joep. Jij zegt “IK kijk er nuchter naar en ik constateer. Laat mij maar mijn eigen stad ontwerpen. En dan maak ik die meteen cradle to cradle . Met slow food en alles zelf maken. Dat is een van de dingen die me zo verbaasd, je hebt het aldoor over high tech, maar je doet alleen maar aan low tech.
Waarom is dat toch altijd zo? Dat als intellectuelen, of de intellectuele elite, gaat nadenken over actuele maatschappelijke vraagstukken ze altijd komen met voorstellen om weer terug te keren naar de pre-historie? Neem bijvoorbeeld jouw idee om mensen te recyclen. -Briljant idee overigens!- Dat doe jij ook het liefst zo low tech mogelijk. Tenminste, ik zie geen vormen van anesthesie of pijnbestrijding. Ik heb iets gelezen over een alcohollator. Dan zorg je er voor dat die mensen continu bezopen zijn, dan voelen ze het allemaal niet meer. Ach ja misschien is dat wel een goede oplossing, want als die mensen de hele dag laveloos zijn is het misschien nog wel uit houden daar in slave city.
“Ach, Ellen doe toch niet zo serieus”, zal je waarschijnlijk tegen me zeggen, “je moet die beelden en praatjes van mij niet al of letterlijk nemen”. “Ik zie het als de functie van kunst op mensen op een verkeerd been te zetten. “
Ach ik heb je aangehoord vanavond, al je verhalen. Ik wankel. Hoe me vast Joep! Volgens mij verschuil je je gewoon achter het kunstenaarschap. Kun je lekker shockeren en zeggen wat je denkt, maar niemand mag je er op aan spreken. Nee want: “Ik ben kunstenaar!“
Wie is Joep? Misschien dat dit plaatje meer inzicht biedt. Het vertelt ons namelijk iets over het mensbeeld van Joep. Dit heeft hij namelijk onderzocht. Er hoort nog een enorme Excel sheet bij. Ik heb hem horen zeggen dat dit onderbouwd is met wetenschappelijk onderzoek. Kijk maar er staan getallen in.
Dus dan is het waarschijnlijk wel waar. De belangrijkste conclusie die we hieruit kunnen trekken is dat er heel veel mensen zijn waar je maar beter worst van kan maken.
Een van Joep’s meest geslaagde plannen vind ik daarom zijn voornemen om tijdens de vernissage van Infernopolis live on stage bloedworst te maken van zijn eigen bloed. Joep ik begreep zelfs, want ik heb het in de Telegraaf gelezen, dat je van plan was om een plakje van die worst aan Gerda Verburg, toenmalig minister van Landbouw aan te bieden. Daar had ze zich vast erg op verheugd.
Jammer Joep, dat je dat plan zo makkelijk hebt laten varen. Het argument dat de slager wel wilde, maar dat je geen verpleegkundige kon vinden die dat bloed bij je wilde aftappen vind ik nogal zwak. Zo moeilijk is het toch niet om een injectienaald in een bloedvat te steken. Iedere junk kan dat.
Joep wat ben je grappig! Dat vindt je publiek ook. Zie ze kijken, zoeken naar de diepere betekenis achter het werk van Joep.
Diepe zucht. Misschien heb je wel gelijk Joep en zijn mensen, en in het bijzonder bezoekers van jouw exposities, gewoon een beetje dom.
Domme mensen houden van banale dingen. En seks doet het altijd goed. En Joep dan kun je nog zo hard roepen dat, ik citeer je even “achter het maken van de functionele units in de vorm van lichaamsdelen geen stijl, theorie of concept ten grondslag ligt.”
Sorry hoor. Seks is de rode draad in jou werk. Dat ziet zelfs een kind. Hoe groter hoe beter.
Bordelen in de vorm van spermatozooiden, vagina’s en baarmoeders. Zelfs een universiteit voor meisjes! Wat leren die meisjes daar eigenlijk? En een bar in de vorm van een darm met een mooie vette anus. Ik geef het eerlijk toe, dat vind ik ook heel leuk.
Ik zeg: Joep, doe lekker waar je zin in hebt. Fantaseren over de ideale vormgeving van een bordeel. En vergeet de meisjes niet. Daar gaat het uiteindelijk om toch verwarring zaaien en daarmee indruk maken op semi-intellectuele meisjes. Dat is toch je doel?
